-
1 κλαίω
κλαίω, old [dialect] Att. [full] κλάω (v. infr.) [pron. full] [ᾱ] never contracted; [dialect] Aeol. [full] κλαΐω Lyr.Adesp.65; [dialect] Ep.[ per.] 2sg.opt.Aκλαίοισθα Il.24.619
: [dialect] Att.[tense] impf. ἔκλᾱον, [dialect] Ep.κλαῖον Od.10.201
, [dialect] Ion.κλαίεσκον Il.8.364
, Hdt.3.119, A.Fr. 312: [tense] fut. κλαύσομαι, [ per.] 2sg. κλαύσῃ or κλαύσει, Il.18.340, Ar.V. 1327 (lyr.), Nu.58, 933 (anap.), E.Cyc. 554, etc., rarelyκλαυσοῦμαι Ar. Pax 1081
, 1277 (in mock heroic verses); [dialect] Att. alsoκλαιήσω Hyp.Dem.Fr.10
,κλᾱήσω D. 19.310
, 21.99, laterκλαύσω Theoc.23.34
, D.H.4.70, Ev.Jo.16.20, Man. 3.143: [tense] aor. ἔκλαυσα, [dialect] Ep.κλαῦσα Od.3.261
:—[voice] Med., [tense] aor.ἐκλαυσάμην S.Tr. 153
, AP7.412 (Alc. Mess.):—[voice] Pass., [tense] fut.κλαυσθήσομαι LXX Ps. 77(78).64
,κεκλαύσομαι Ar.Nu. 1436
: [tense] aor.ἐκλαύσθην Lyc.831
, J.AJ8.11.1 (v.l. κλαυθείς), IG14.2128: [tense] pf. , S.OT 1490,κέκλαυσμαι Lyc.273
, Plu.2.115b. [κλάω [ᾱ] is recognized as [dialect] Att. by A.D.Adv.187.26, and is found in codd. of Ar.Av. 341, Pl.Lg. 792a, Phlb. 48a: ἔκλᾰε in later poetry, Theoc.14.32, dub. in Hermesian.7.33 (cf. κλέω A).] ( κλᾰϝ-ψω, cf. κλαυ-θμός, etc.)I intr., cry, wail, lament, of any loud expression of pain or sorrow,κλαῖον δὲ λιγέως Od.10.201
;πρὸς οὐρανόν Il.8.364
;τῆς ἄρα κλαιούσης ὄπα σύνθετο Od.20.92
; for the dead, Il.19.297, etc.; ;κλαίοντα καὶ ὀδυρόμενον Pl.R. 388b
, etc.; διὰ τί οἱ κλαίοντες ὀξὺ φθέγγονται; Arist.Pr. 900a20;δάκρυσι κ. D.C. 59.27
; of infants, Sor.1.107, al.; of crying for joy, κλαῖον δὲ λιγέως, ἁδινώτερον ἤ τ' οἰωνοί κτλ. Od.16.216, cf. Eust.1799.57.2 shall send him home crying, howling, i.e. well beaten, Il.2.263: freq.in [dialect] Att., κλαύσεται he shall howl, i.e. he shall suffer for it, Ar.V. 1327 (lyr.), Pl. 174, al.;κλαύσομαι Id.Nu.58
; κλαύσει μακρά you shall howl loudly, i.e. suffer severely, Id. Pax 255, cf. 1277;κλαύσῃ φιλῶν τὸν οἶνον E.Cyc. 554
;κλάοις ἄν, εἰ ψαύσειας A.Supp. 925
; κλαίων to your sorrow or loss, at your peril, S.OT 401, 1152, Ant. 754;κλάων ἅψῃ τῶνδε E.Heracl. 270
, cf. Hipp. 1086;δεῦρ' ἔλθ' ἵνα κλάῃς Ar.Nu. 58
; κλάειν ἔγωγέ σε λέγω (opp. χαίρειν σοι λέγω) Id.Pl.62, cf. Hdt. 4.127;κλάειν εἴπωμεν Eup.363
;κλάειν κελεύων Λάμαχον Ar.Ach. 1131
;κλάειν σε μακρὰ κελεύσας Id.Eq. 433
; σέ δ' ἐᾶν κλάειν μακρὰ τὴν κεφαλήν suffer terribly in the head, Id.Pl. 612 (anap.), cf.V. 584.II trans., weep for, lament,κλαῖεν ἔπειτ' Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν Od.1.363
, cf. Il.20.210; τι A.Ag. 890, S.El. 1117;τὰ αὑτοῦ πάθη Plu.Alc.33
:— [voice] Pass., to be mourned or lamented,ἀνδρὸς εὖ κεκλαυμένου A.Ch. 687
: impers.,μάτην ἐμοὶ κεκλαύσεται Ar.Nu. 1436
.III [voice] Med., bewail oneself, weep aloud, A.Th. 920 (lyr.): [tense] pf. part. [voice] Pass. κεκλαυμένος bathed in tears, Id.Ch. 457 (lyr.), 731, S.OT 1490.2 trans., bewail to oneself,πάθη.. πόλλ' ἔγωγ' ἐκλαυσάμην Id.Tr. 153
; (lyr.). -
2 κλαίω
κλαίω, att. κλάω, fut. κλαύσομαι u. κλαυσοῦμαι, wie κλαυσούμεϑα Ar. Pax 1081; auch κλαύσω, Maneth. 3, 143; κλαύσεις Theocr. 23, 24, wenn nicht mit Mein. κλαυσεῖ zu ändern ist; auch κλαιήσω, Dem. 21, 99. 37, 48 u. Sp.; od. att. κλαήσω, Dem. 19, 310; aor. ἔκλαυσα, perf. κέκλαυμαι, Sp. κέκλαυσμαι, wie Plut. cons. Apoll. 27; – weinen, klagen, Hom. u. Folgde; neben ὀδύρομαι, Od. 8, 577; καὶ κωκύειν 19, 541; ἀμφὶ δέ σε Τρωαὶ καὶ Δαρδανίδες κλαύσονται Il. 18, 339; auch von Pferden, 17, 426; οὔτε κλαίειν οὔτ' ὀδύρεσϑαι πρέπει Aesch. Spt. 638; κλαίω, στένομαι 854, vgl. Ag. 18; Soph. u. Eur.; in Prosa, ὅταν ἅμα χαίροντες κλάωσι Plat. Phil. 48 a, καὶ ἀγανακτῶ Phaed. 117 d; Sp.; αὐτὸν κλαίοντα ἀφήσω, ich werde ihn als einen Weinenden fortschicken, werde ihn unter Schlägen fortjagen, Il. 2, 263, u. so bei den Folgdn κλαίω = bestraft werden, κλάοις ἂν εἰ ψαύσειας Aesch. Suppl. 926, κλάων δοκεῖς μοι ἁγηλατήσειν Soph. O. R. 401; σὺ πρὸς χάριν μὲν οὐκ ἐρεῖς, κλάων δ' ἐρεῖς 1152; Ant. 750; κλαύσει φιλῶν τὸν οἶνον Eur. Cycl. 551; bes. bei den Comic., wie Ar. Nubb. 58 Vesp. 1327; auch κλαίειν λέγω σοι, im Ggstz von χαίρειν σοι λέγω, ich wünsche dir alles Schliume an den Hals, Her. 4, 127 und Ar. Plut. 62, dem οἰμώζειν λέγω σοι entsprechend, vgl. Vesp. 584; ἑφϑῇ κλαίειν ἀγορεύω Philox. Ath. I, 5 d; – αἵματι κλαίειν, blutige Thränen weinen, Heliod. 4, 8; Zenob. 1, 34; darnach auch δάκρυσι κλαίειν, D. Cass. 59, 27. – Trans., beklagen, beweinen, τινά, bes. einen Verstorbenen, Il. 20, 210 Od. 1, 363; öfter bei den Tragg. εἴπερ τι κλάεις τῶν Ὀρεστείων κακῶν Soph. El. 1106; μηδὲ ἄλλα κλαίοντά τε καὶ ὀδυρόμενον ὅσα Plat. Rep. III, 388 c; auch pass., σποδὸς ἀνδρὸς εὖ κεκλαυμένου Aesch. Ch. 674; αὐτὰ κέκλαυται βῶλος· ἐκ κεκλαυσμένας δ' ἀναϑαλήσεται στάχυς Heraclid. 3 (VII, 281); fut., μάτην ἐμοὶ κεκλαύσεται Ar. Nubb. 1436, ich werde vergeblich klagen. – Med. bei sich, für sich weinen, = act.; Aesch. Spt. 903 Ch. 450; τροφὸν δ' Ὀρέστου τήνδ' ὁρῶ κεκλαυμένην 720; vgl. Soph. O. R. 1490. – [Ἔκλαεν mit kurzem α steht Theocr. 14, 32, als aor. II.?]
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий